Некалькі радкоў з былога...

Працуючы ў Вялуцкай СШ, акрамя ўрокаў быў заняты пазакласнай і гуртковай работай. У вучняў 8 — 11класаў з’яўляўся кіраўніком групы ”Пошук”, з членамі якой здзейснілі не адзін паход па месцах баявой славы партызанскіх атрадаў і атрадаў асобага прызначэння на тэрыторыях Лунінецкага, Ганцавіцкага і Салігорскага раёнаў. З членамі групы “Пошук” і вучнямі старэйшых класаў здзейснілі паездкі ў гарады-героі: Севастопаль, Мінск, Брэсцкую крэпасць-герой, а таксама ў гарады Ялту і Сімферопаль у 1977 і 1978 гадах. Запамінальныя паездкі ў горад-герой Маскву адбыліся ў 1980 і 1981 гадах, дзе 9 Мая сустракаліся з ветэранамі атрада асобага прызначэння “Барацьбіты” і камандзірам гэтага атрада Дзмітрыем Паўлавічам Распопавым, больш чым 30 лістоў ад якога берагу па сённяшні дзень і хачу, каб іх змест стаў вядомы навучэнцам вучэбных устаноў Лунінецкага раёна, магчыма і не толькі...

Зборнік “Письма командиров” з гэтымі лістамі і другімі матэрыяламі патрыятычнай накіраванасці гатоў быў да друку яшчэ ў 2011 годзе. Ёсць надзея, што ён з’явіцца да 9 Мая 2015 года. Ён рэкамендаваны не толькі навучэнцам, але і настаўнікам гісторыі, класным кіраўнікам, кіраўнікам і арганізатарам пазакласнай работы і факультатываў, асабліва тым, хто працуе з праграмай “Лунінеччыназнаўства”.

Група “Пошук” у час прабывання ў Маскве здзейсніла ў тыя далёкія 80-ы гады шмат экскурсій па Маскве за 4 дні. Вучні пабывалі на ўсіх алімпійскіх аб’ектах ХХ маскоўскай Алімпіяды. У гэтым жа годзе ў Вялуцкай СШ быў адкрыты пакой баявой Славы, прысвечаны ветэранам Вялікай Айчыннай вайны в. Велута і ветэранам атрада “Барацьбіты” (ОМСБОН). З 1981 па 1992 год працаваў настаўнікам нямецкай мовы і выхавальнікам 5 — 8 класаў у Лунінецкай школе-інтэрнаце. Праводзіў заняткі кіна-фотагуртка, кіраваў работай групы чырвоных следапытаў “Памяць”. У 1984 годзе завочна закончыў Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут замежных моваў.

З 1992 па 2007 год працаваў настаўнікам нямецкай мовы і кіраўніком фотагуртка ў сярэдняй школе № 2 г. Лунінца. З групай “Юныя сябры прыроды” бывалі часта на прыродзе, займаліся прыродаахоўнымі мерапрыемствамі ў лесе і на берагах некаторых вадаёмаў.

На працягу апошніх 35 год супрацоўнічаю з нашай раённай газетай “Лунінецкія навіны”, дасылаю матэрыялы краязнаўчага характару ў другія выданні. Люблю чытаць літаратуру, прысвечаную гісторыі нашай роднай Беларусі, збіраю матэрыялы аб прыродзе нашага роднага палескага краю, нашай непаўторнай Лунінеччыны. Больш за 40 год займаюся фатаграфаваннем, аддаю перавагу плёначным фотаапаратам: у іх я знаходжу некаторую перавагу перад лічбавымі. Плёначным фатаграфую “Я”, лічбавым фатаграфуе ”Ён” — фотаапарат-аўтамат, толькі націскай на спускавую кнопку затвора. Фотаздымкі плёначным фотаапаратам “маюць жывую душу майстра і тых, каго майстар здымае”, чаго не скажаш аб лічбавым “статычным” апараце (праўда, гэта маё меркаванне). Фотамайстры з вялікай літары заўсёды маюць з сабой два фотаапараты. Усе гады існавання грамадскай арганізацыі птушак “Ахова птушак Бацькаўшчыны” з’яўляюся яе пастаянным членам.

На сённяшні дзень маю некалькі выдадзеных брашур і кніг: “Прырода і ахоўваемыя тэрыторыі Лунінецкага раёна” (1999, 2000, 2001 гады), „Kreis und Stadt Luninez” (2001), “Велута” (2006), “Палессе маё Лунінецкае” (2007), “Остромечево и остромычивци” (2010). Зараз ужо гатовыя да друку: “От Остромечино до Остромечево” (2011), “Письма командиров” (2012). Выйшла ў свет 31 жніўня ў Пінскай рэгіянальнай друкарні карысная брашура-дадатак да зборніка “Велута” — “Урочышчы і мясціны, блізкія і далёкія, вакол в. Велута”. У лістападзе 2012 года з’явіўся ў мясцовым друку невялікі зборнік “Інтэрнат ты наш, інтэрнатушка”, думаю, ён напомніць былым настаўнікам, выхавацелям, усім работнікам школы-інтэрната, асабліва ўсім былым выхаванцам, ужо далёкі час працы, а выхаванцам — вучобы. У стадыі заканчэння першая частка “трылогіі”: “Дзяцінства з 4 да 7”, другая частка будзе “Юнацтва — школьныя гады ад 7 да 18”, трэцяя —“І ўсё астатняе жыццё...”.

А калі вы ўжо трымаеце ў руках гэты зборнік “Навасёлкі лунінецкія”, значыць, мне яшчэ раз выдалась магчымасць даставіць радасць вам, чытачам, тым больш, што вы дапамаглі яго з’яўленню.

Вось такія планы на бліжэйшы час... Хочацца сабраць многае, другога мне не дадзена, яно пайшло разам з нашай любімай дачуркай Марынкай... аднак жыццё працягваецца. Прашу аднаго толькі, каб Бог даў яшчэ нам з Ларысай крыху здароўя...

З жніўня 2007 года заслужана адпачываю, маю “свае інтарэсы”. Маё крэда было і застаецца адным: выхоўваць маладое падрастаючае пакаленне сумленнымі, добразычлівымі грамадзянамі нашай Рэспублікі Беларусь, каб любілі нашу ласкавую родную беларускую мову, гісторыю і прыроду нашага роднага палескага краю, паважалі дасягненні папярэдніх пакаленняў, зберагалі ўсё, створанае нашымі працалюбівымі і беражлівымі продкамі; каб памяталі нашы старажытныя беларускія традыцыі і абрады.

З павагай — І.А. Панасюк.