Интернат ты наш, интернатушка...

Некалькі радкоў з былога…

Працуючы ў Вялуцкай СШ, акрамя ўрокаў быў заняты пазакласнай і гуртковай работай. У вучняў 8 — 11 класаў з’яўляўся кіраўніком групы ”Пошук”, з членамі якой здзейснілі не адзін паход па месцах баявой славы партызанскіх атрадаў і атрадаў асобага прызначэння на тэрыторыях Лунінецкага, Ганцавічскага і Салігорскага раёнаў. З членамі групы “Пошук” і вучнямі старэйшых класаў здзейснілі паездкі ў гарады-героі: Севастопаль, Мінск, Брэсцкую крэпасць-герой, а таксама ў гарады Ялту і Сімферопаль у 1977 і 1978 гадах. Запамінальныя паездкі ў горад-герой Маскву адбыліся ў 1980 і 1981 гадах, дзе 9 Мая сустракаліся з ветэранамі атрада асобага прызначэння “Барацьбіты” і камандзірам гэтага атрада Дзмітрыем Паўлавічам Распопавым, больш чым 30 лістоў ад якога берагу па сённяшні дзень і хачу, каб іх змест стаў вядомы навучэнцам вучэбных устаноў Лунінецкага раёна, магчыма і не толькі…

Зборнік “Письма командиров” з гэтымі лістамі і другімі матэрыяламі патрыятычнай накіраванасці гатоў да друку і можа знайсці сваіх чытачоў яшчэ ў гэтым годзе — годзе Кнігі, калі з’явяцца добрыя людзі, якія дапамогуць здзейсніць яго выхад. Ён рэкамендаваны не толькі навучэнцам, але і настаўнікам гісторыі, класным кіраўнікам, кіраўнікам і арганізатарам пазакласнай работы і факультатываў, асабліва тым, хто працуе з праграмай “Лунінеччыназнаўства”.

Група “Пошук” у час прабывання ў Маскве здзейсніла ў тыя далёкія 80-ы гады шмат экскурсій па Маскве за 4 дні. Вучні пабывалі на ўсіх алімпійскіх аб’ектах ХХ маскоўскай Алімпіяды. У гэтым жа годзе ў Вялуцкай СШ быў адкрыты пакой баявой Славы, прысвечаны ветэранам Вялікай Айчыннай вайны в. Велута і ветэранам атрада “Барацьбіты” (ОМСБОН). З 1981 па 1992 год працаваў настаўнікам нямецкай мовы і выхавальнікам 5–8 класаў у Лунінецкай школе-інтэрнаце. Праводзіў заняткі кіна-фота гуртка, кіраваў работай групы чырвоных следапытаў “Памяць”. У 1984 годзе завочна закончыў Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут замежных моваў.

З 1992 па 2007 год працаваў настаўнікам нямецкай мовы і кіраўніком фотагуртка ў сярэдняй школе №2 г. Лунінца. З групай “Юныя сябры прыроды” бывалі часта на прыродзе, займаліся прыродаахоўнымі мерапрыемствамі ў лесе і на берагах некаторых вадаёмаў.

На працягу апошніх 35 год супрацоўнічаю з нашай раённай газетай “Лунінецкія навіны”, дасылаю матэрыялы краязнаўчага характару ў другія выданні. Люблю чытаць літаратуру, прысвечаную гісторыі нашай роднай Беларусі, збіраю матэрыялы аб прыродзе нашага роднага палескага краю, нашай непаўторнай Лунінеччыны. Больш за 40 год займаюся фатаграфаваннем, аддаю перавагу плёначным фотаапаратам, у іх я знаходжу некаторую перавагу перад лічбавымі. Плёначным фатаграфую “Я”, лічбавым фатаграфуе ”Ён” — фотаапарат-аўтамат, толькі націскай на спускавую кнопку затвора. Фотаздымкі плёначным фотаапаратам “маюць жывую душу майстра і тых, каго майстар здымае”, чаго не скажаш аб лічбавым “статычным” апараце (праўда, гэта маё меркаванне). Фотамайстры з вялікай літары заўсёды маюць з сабой два фотаапараты.

Усе гады існавання грамадскай арганізацыі птушак “Ахова птушак Бацькаўшчыны” з’яўляюся яе пастаянным членам.

На сённяшні дзень маю некалькі выдадзеных брашур і кніг: “Прырода і ахоўваемыя тэрыторыі Лунінецкага раёна” (1999, 2000, 2001 гады), „Kreis und Stadt Luninez” (2001), “Велута” (2006), “Палессе маё Лунінецкае” (2007), “Остромечево и остромычивци” (2010). Зараз ужо гатовыя да друку: “От Остромечино до Остромечево” (2011), “Письма командиров” (2012). Вы трымаеце ў руках зборнік “Інтэрнат ты наш, інтэрнатушка”, думаю ён напомніць вам той, ужо далёкі час працы, а былым выхаванцам — вучобы. Выйшла ў свет 31 жніўня ў Пінскай рэгіяналнай друкарні карысная брашура-дадатак да зборніка “Велута” — “Урочышчы і мясціны, блізкія і далёкія, вакол в. Валута”. У стадыі заканчэння першая частка “трылогіі” : “Дзяцінства з 4 да 7”, другая частка будзе “Юнацтва — школьныя гады ад 7 да 18”, трэцяя — “І ўсё астатняе жыццё…”. Вось такія планы на бліжэйшы час… Хочацца сабраць многае, другога мне не дадзена, яно пайшло разам з нашай любімай дачуркай Марынкай… аднак жыццё працягваецца. Прашу адно толькі, каб Бог даў яшчэ нам з Ларысай крыху здароўя …

З жніўня 2007 года заслужана адпачываю, маю “свае інтарэсы”. Маё крэда было і застаецца адным: выхоўваць маладое падрастаючае пакаленне сумленнымі, добразычлівымі грамадзянамі нашай Рэспублікі Беларусь, каб любілі нашу ласкавую родную беларускую мову, гісторыю і прыроду нашага роднага палескага краю, паважалі дасягненні папярэдніх пакаленняў, зберагалі ўсё, створанае нашымі працалюбівымі і беражлівымі продкамі; каб памяталі нашы старажытныя беларускія традыцыі і абрады.

З павагай — І.А. Панасюк, 14 кастрычніка 2012 года Лунінец.

Post scriptum. Вось і скончылася наша невялікая сустрэча. Не ўсе мае карэспандэнты змаглі падзяліцца сваімі ўспамінамі аб працы ў Лунінецкай школе-інтэрнаце. У хуткім часе зборнік будзе размешчаны ў інтэрнэце. Многія з вашых калег або аднакласнікаў змогуць пазнаёміцца з вашымі ўспамінамі. Вы ўжо самастойна можаце шукаць адзін аднаго ў сусветнай павуціне, перапісвацца паміж сабой. Няхай гэты невялічкі зборнік стане для вас усіх, хто памятае тыя гады працы і вучобы, нітачкай для вялікага клубка. Такім чынам, вы створыце сваё віртуальнае “Згуртаванне выхаванцаў былой Лунінецкай школы-інтэрната”. У вас ёсць што ўспамінаць… Я жадаю вам і вашым сем’ям здароўя, шчасця, дабрабыту ў жыцці і яснага мірнага неба над галавой!

Калі ўзнікнуць нейкія пытанні, мой тэлефон ў вашым распараджэнні. У мяне захавалася шмат адлічбаваных фотоздымкаў, асабліва 1981–1991 гадоў, копіі выпускных. У невялікай кніжачцы немагчыма было размясціць шмат матэрыялаў: на гэта ёсць аб’ектыўныя прычыны.

З павагай І.А. Панасюк. Velcom 8(029) 6-41-47-61

Использованы фотографии бывших воспитанников, учителей и воспитателей, а также руководителя фотокружка И.А. Панасюка.
Отпечатано в ЧПТУП «Моя перспектива»