Калгаснік косіць, а вакол яго стаяць указчыкі і парады даюць: — Ты касу з двух бакоў натачы — прадукцыйнасць узрасце. — І граблі ззаду прычапі — адразу будзеш траву зграбаць. — Парасон у зубы вазьмі — ад спёкі сонечнай. Калгаснік усё кідае і бяжыць з сенажаці. Яму наўздагон крычаць: — Куды ты? — Ну вас к д’яблу. Яшчэ ліхтар да пупа прывяжаце і прымусіце ноччу касіць.
Розны падыход
Вядуць гутарку тры фермеры — французскі, амерыканскі і наш. Француз кажа: — Я за атрыманую выручку дзве каровы купіў. — А я — адразу дзве фермы, — паведаміў амерыканец. — А я — вілы! Субяседнікі здзіўлена глядзяць на нашага вяскоўца. — Дык гэта ж вілы аж на тры фермы, — дадае той.
Гною хапае
Калгаснік выступае перад дэпутатамі раённага Савета: — Хачу паведаміць вам, шаноўныя, дзве навіны: добрую і дрэнную. Спачатку дрэнную — гаспадарка развалілася, прадукцыі няма, застаўся адзін гной. Цяпер навіна добрая: гэта дзярма вельмі многа!
Нарэшце абудзіліся
Фермер прачнуўся, калі яшчэ было цёмна. Напаліў у печы, падаіў каровы, паліў агарод, паправіў плот, наварыў капусты і, прысеўшы адпачыць, закурыў. Радыё аб’яўляе: — Гаворыць Мінск. Зараз — шэсць гадзін раніцы. — У-у-у, нарэшце паўставалі.
Лабавое шкло
— Колькі каштуе ваша лабавое шкло да “Жыгулёў”? — 20 долараў. — Пачакай, пачакай... Дык гэта ж маё шкло! Учора ноччу яго знялі з маёй машыны! — Ну, тады бяры за 10...
Уладкаваўся
Пятроў кажа Сідараву: — Май сумленне, канчай лайдачыць. Я па дзве цагліны кладу, а ты па адной. — Гэта ты сачок: лянуешся лішні раз за цаглінай збегаць.
Прыбіваў каню ногі
Дэпутат парламента, які прывык даваць з трыбуны парады аграрнікам, упершыню пабываў у вёсцы. Вярнуўся дамоў, расказвае жонцы: — Бачыў чалавека, які каня зрабіў. — Не гавары глупства! — Чыстая праўда! Калі я падыйшоў бліжэй, ён заканчваў прыбіваць яму капыты...
Куды вочы глядзяць!
На калгасным сходзе старшыня аб’яўляе: — У касе засталося ўсяго некалькі тысяч рублёў. Калі нічога не прыдумаем, каб яе папоўніць, — памром з голаду. Якія будуць прапановы? Гавары, Янкевіч. — Давайце купім добрае насенне і пасеем агародніну... — Грошай не хопіць. Гавары ты, Сарока! — Купім карову, малаком пачнем гандляваць... — Не хопіць! Скажы ты, дзед Арцём! — Фанеры трэба купіць. — З розуму выжыў! Навошта? — Купім фанеры, пабудем ераплан і паляцім з гэтага калгаса куды вочы глядзяць!..
Бліжэй да зямлі
Мама-аграном прыйшла дамоў на абед і пытае: — Як ты, сынок, умудрыўся так замурзацца? Пяцігадовы хлопчык адказвае: — Дык я ж бліжэй да зямлі, чым ты!
Мудры адказ
Па загаду калгаснага старшыні, якога прыслалі з горада “на ўмацаванне гаспадаркі”, мужыкі пабудавалі лазню. Печ злажылі, трубу вывелі, дайшла справа да паліц, на якіх парацца. І пайшла спрэчка: габляваць дошкі ці не. Доўга спрачаліся і сварыліся і нарэшце пайшлі за парадай да старшыні. А той і гаворыць: — Габляваць! Яму ў адказ: — Кавалак мыла трапіць на паліцу — пакаўзнешся і башку разаб’еш. Старшыня: — Гм, і то праўда. Не габляваць! А яму: — Тады стрэмку ў нагу загоніш. Старшыня пачухаў патыліцу, падумаў і мудра адказаў: — Тады ўсё-такі габляваць, але габляваным бокам пакласці ўніз.